Utanıyorum

En kıytırık bir sorunda bile demoralize olup hayata lanet okuduğum için.
Her sabah yataktan kalkarken offflayıp puffladığım için.
Metroda, alışveriş merkezinde yürüyen merdivelerde pineklediğim için.
500 metre mesafeye arabayla gittiğim için.
Tırnağım kırılsa dünya yıkılmışcasına canım tatlı olduğu için.
Her zorlukta pes edip mücadele etmediğim için.
İlk engelde “ben yapamam zaten” dediğim için.
Bir tosun kadar kuvvetli iken gün boyu göt-göbek büyüttüğüm için.
Kendime inanmadığım için
Hayal kurmadığım için.
Hayal kursamta peşinden koşmadığım için.

Vatani görevini yaparken, mayına kurban verdiği bacağı yerine kol değenekleri üzerinde gerilip sağlam ayağı ile ülkemize kupayı getiren golü giydiği anlı şanlı, al yıldızlı formanın içinde atan Osman kaptanın cesareti bende olmadığı için utanıyorum.

Hem gururumdan, hem mutluluktan hem de utancımdan ağladım bu gece.

Akıttığınız her damla ter, döktüğünüz her göz yaşı o Milli formanın gördüğü en şanlı en kutsal damlalar, terlerdir.

Helal olsun hepinize!

Leave a Reply