Daha önce de defaatle yazdığım gibi yazı yazıyor olmak, blog tutmak kendi adıma yaptığım en kıymetli şeylerden biri benim için.…
İçimdeki feryadın elleri var sanki O ellerle göğüs kafesimi parçalayıp karşıdaki dağları yıkmaya gitmeye çalışıyor adeta. Onu sakinleştirmek için göz…
Aşk! Ezelden ebede ama sadece ve sadece tek kişiye… sana! Aşk, sana ve sadece sana.. Bir ömür nefesim senin nefesin…
Karanlık!Soğuk!Sessiz!Biraz ürkütücü! Yalnız… Karanlığa fener varSoğuğa battaniye.Sessizliğe şarkılar,Ürkmeye karşı ise cesaret. Yalnızlığıma, sensizliğe ise çözüm yok.
“Evsiz” olmak sokakta yaşamak değilmiş. Evsiz olmak, hiçbir yerde kendini evinde hissedememekmiş. Ev, iki harfli ama çok anlamlıymış.
200 km hızla gidiyorum, ellerim direksiyonda değil, pedalların yerini bile bilmiyorum, ehliyetim yok ve üstüne üstlük araba da çalıntı…” Ya…
En karanlık gecemin sabahında bir paranoya uğruna beni ışıksız bıraktın.Bir günaydındı beklediğim oysa sana erişebilmenin keyfine karşılık. Şarkı da diyor…
Son günler, haftalar, aylar o kadar çok şey yaşattı ki bana bu dönemi hayatımın hiçbir evresi ile kıyaslayamam. Kontrolümün bu…
Kimi insanlar var ki göz göre göre karşısındaki insanları salak yerine koyarak yalan söylemekten hiç imtina etmiyorlar. En güvendikleri şey…