Erkek çocuklar için ne kadar ayrıdır O’nun yeri…
İdealindir O’na ulaşmak, O’nun gibi olabilmek…
Arkana binlerce kişinin duasını alabilmek…
Attığı her adımda güven kelimesini layıkı ile taşıyabilmek sırtında….
Peki ya her söylediği, her yaptığı doğrumudur “baba”nın?
Yanlış yapmaz mı hiç?
Elbet yapar, ama elinden gelse tek yanlışı göstermek istemez sana.
Peki hiç mi yanlış konuşmaz baba?
Elbet konuşur, ama elinden gelse tek kelime yanlış konuşmak istemez sana.
Hep doğruyu göstedi bana, hep doğru olanı yapmamı öğütledi..
Bugüne kadar söylediği tek şeyin yanlış olduğunu tecrübe etmedim.
Ama yeri geldi, yaptıklarını kendi hayatıma uygulamaya çalıştım, olmadı!!!
Uymadı!! Uyduramadım.
Tecrübe ettim, yanlış çıktı…
Yanlış değildi, çünkü şartlar uymuyordu.
O’nun yaşadıkları ile benim yaşadıklarım aynı çerçevede ama farklı koşulların altındaydı…
Ben O’ndan gördüğümü yaptım, dediklerini değil!!!
Yanlış yaptım, seçemedim doğruyu!!
Kör olmuştu gözlerim!!!
Üzerindeydim her türlü bulutun!!
Düşünmedim yarını, yaşadım günümdeki mutluluğu!!!
Saf bir şekilde!!
Tek derdim mutlu edip, mutlu olmaktı!!
Ama hayat bu, düşünmeden kontrolsüzce atılan hiç bir adımı affetmiyor…
Telafisi ne kadar kolay olursa olsun, tek bir sözcük halledecekken herşeyi, yaşanan hiç bir şeyi tek başına geri çeviremiyorsun.
Ama hayat devam ediyor ve sende bir gün baba olacağının farkına varıyorsun.
O’nun olduğu gibi olabilmek için kendini yetiştirmen, her düşüşünde bir an önce ayağa kalkıp, yaralarını sarıp tecrübe olarak çantana atmak zorunda olduğunu fark ediyorsun.
Ben, senin sölediklerini yapmadım, yaptıklarını yaptım, düştüm, canım acıdı!!!
Ama ayağa kalkmasını bildim ve kendimi daha güçlü hale getirdim.
Bu sefer olmadı ama gelecekte “hak eden” kişi hak ettiği karşılığı alacak benden…
Her ne kadar bu seferin doğru olduğuna inansamda, hayat bu belki döner dolaşır, benzer şansı tekrar ayağıma getirir!!!
Belki yanına getireceğim kişi yine istediğin olur!!!
Selametini eksik etme üzerimden!!!
Yerin rahattır umarım ;)
