Bir gülün dikeni vardır ya, batıp acıtmıştır hani canını.
Her aklına gelişinde o gül, üzülür kızarsın, canın yanar.
Sonra bir gün o gülün dikenini törpülersin.
Acıtmaz artık canını, ne o gül, ne o diken.
Canının acımasını özlersin.
Dinlediğin şarkı, içtiğin rakı bir boka yaramaz hale gelir!
İşte o halde bu can..
Affetmese miydim de canım acısaydı diye sorup duru kendine:))
