“Evsiz” olmak sokakta yaşamak değilmiş. Evsiz olmak, hiçbir yerde kendini evinde hissedememekmiş. Ev, iki harfli ama çok anlamlıymış.
200 km hızla gidiyorum, ellerim direksiyonda değil, pedalların yerini bile bilmiyorum, ehliyetim yok ve üstüne üstlük araba da çalıntı…” Ya atlayacağım bu arabadan ya da…
En karanlık gecemin sabahında bir paranoya uğruna beni ışıksız bıraktın.Bir günaydındı beklediğim oysa sana erişebilmenin keyfine karşılık. Şarkı da diyor ya; ”Beni kör kuyularda merdivensiz…
Son günler, haftalar, aylar o kadar çok şey yaşattı ki bana bu dönemi hayatımın hiçbir evresi ile kıyaslayamam. Kontrolümün bu denli elimde olmadığı ve adeta…
Saatleri sayiyorum senin icin, her bir dakika bir gun gibi geliyor. Yarin ne yapacagimi bilmiyorum ama cok ozel bir gune uyanacagim. Nasil gelecegim ben sana…
Kimi insanlar var ki göz göre göre karşısındaki insanları salak yerine koyarak yalan söylemekten hiç imtina etmiyorlar. En güvendikleri şey de karşılarındaki insanların kibarlıklarından “yalan…
24 Şubat! Ömür boyu hiç unutamayacağım bir tarih. En az 40 milyon insanla birlikte benim de hayatım o tarihle birlikte hiç küçümsenemeyecek şekilde değişti. Bu…
Küçüktük hem de çok küçük. Ben 5, kız kardeşim ise 4 yaşındaydı. Urfada, İpekyolu uzerinde doğduğumuz ev olan İzgördü apartmanının 3. katında yaşıyorduk o zamanlar.Hafızam…
Elbette ki anilarimi yazacak kadar onemli bir hayat yasamadim simdiye kadar.Ve yazacagim anilarin da hic kimseyi enterese etmeme ihtimali cok cok yuksek. Lakin aklima geldikce…