En karanlık gecemin sabahında bir paranoya uğruna beni ışıksız bıraktın.
Bir günaydındı beklediğim oysa sana erişebilmenin keyfine karşılık.
Şarkı da diyor ya; ”Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın”.
Dipsiz bir kuyuya düşerken tek ümidim olan ışığımızı bir şüpheye yem ettin.
Ben çıkarım bu kuyudan elbet çıkarım da peki ya sen?
Çıktığımda kuyu başında bekleyebilecek misin elinde umut ışığıyla?
