Hala Yok Ortada!

Artık bu işin lami cimi kalmadı.

Aylardan olmuş Haziran, cama hala yağmur vuruyor.
Dışarı bakınca ise yandaki manzara var.

Bulutlu gökyüzü.

İç karartıcı!!

Dönüp baktım, geçen sene yine “güneş yok”, diye yazı yazmışım.

Demek ki, bu mevsimler bize haber vermeden kimi şeyleri değiştirmişler. Artık gelişleri gidişleri eskisi gibi değil.

Bir bakarsın gelecek yıllarda bir giderler, bir daha hiç uğramazlar.

Dört mevsim hatıralarda kalır!!

Nerede benim yazım, güneşim, parlak gökyüzüm???

Günün Sonu:

Gönül aydınlık ister, güneş bahane :)

Geçen seneki yazı.

Ama Gel Artık

Yok birader yok.. Bir şeyler ters gidiyor..

Bir bakıyorsun sinir, bir bakıyorsun bıkkınlık diğer yandan bakıyorsun huzursuzluk, atalet, mutsuzluk vs..

Sabah akşam düşünüyorsun ulan nerede bunca olumsuzluğa sebep olan şeyler diye.

I ıh!!! Olmuyor bulamıyorsun?

Sonra bir anda bir şimşek çakıyor içinde son 2 gündür huzursuz olan sen güneşi görünce kendine geliyorsun.. Gülümsüyorsun, için neşeyle doluyor? Seviniyorsun?

Tamam sendin geçen sene her gün dua eden Allah?ım susuz bırakma bizi diye? Ya sen ayarını çok kaçırdın duanın  ya  seninle birlikte çoook insan dua etti ya da ipin ucunu kaçıran başka biri var yukarılarda?

Şükür olsun barajlarımız doldu.. Bu yaz suyumuz var.. Hatta barajların kapaklarını açtık.. Geçen sene, “su yok az kullanalım”, diye bir tarafımıza kaçan zam da hala duruyor yerinde.. O halde gel ey bahar!!

Gel be güzelim.. Gel de güneş açsın, gel de içimiz ısınsın.. Tiril tiril giyinelim, şemsiye almadan gezelim, amele yanığı olalım gerekirse? Sen gel yeter!!

Bahar çocuğuyum, güneş çocuğuyum, güney çocuğuyum ben kardeşim?

Sevmem kasvetli havayı, istemem üstümde dolaşsın kara bulutlar..

Gelsin önce bahar, sonra güneş, sonra sıcaklar :)