Kalk gidelim cido,
Böyle izbe, yalnız, garip, unutulmuş, kayalık bir deniz kenarına gidelim.
O kayalıklar korusun bizi dünyanın hengamesinden.
Güneş de batıversin uzaktan, bizi hain karanlığın içine bırakan.
Çıkaralım siyah poşetin içinden ılınmış arak şişesini.
Bi ben içem bi sen içesin.
Konuşmaya pek hacet yok senleyken, biliyorsun.
O bed sesimle başlayayım ben söylemeye.
Bir ay doğar ilk akşamdan geceden…
Ben söylerken ağlayayım, sen dinlerken!
